Süleyman Yağız
AÇ DÖŞÜNÜ SİNENE YATAYIM DAĞLAR
*
derdimi deryaya dökeyim dağlar
aç döşünü sinene yatayım dağlar
bir yârim var idi boynu büküldü
o yârin uğruna öleyim dağlar
uyudum uyandım kendimi buldum
bir kara çadırda mihmanın oldum
ham idim piştim boşaldım doldum
o yâr için sana köleyim dağlar
her sabah her akşam bekledim durdum
kendime göre de bir mekân kurdum
gelenden geçenden hep yâri sordum
o yâr için sende kalayım dağlar
yaramın ilacı vallahi sensin
koca ormanların ilahı sensin
ver artık müjdeyi gönlüm şenlensin
yârin gözyaşını sileyim dağlar
al götür bir sabah bilinmez yere
güllerim açmıyor soldu bir kere
bitiyorum işte göz göre göre
ver yârimi bir gün güleyim dağlar
koca dünya sanki kalktı yürüdü
yolların başını duman bürüdü
ADSIZ özledikçe ömrü çürüdü
o yârin uğruna öleyim dağlar
ver yârimi bir gün güleyim dağlar
o yâr için sende kalayım dağlar
yârin gözyaşını sileyim dağlar
o yâr için sana köleyim dağlar
İstanbul, 9 Nisan 2021
YAZIYA YORUM KAT
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.