feryadım bir deli rüzgâr gibiydi 
düştüyse de “yar”larına gavurdağı’nın
yüreğim yanmadan önce...
eserdi daim boranı cümle yörenin

baraklar bozlaklar çığırırdık
bir orkestra gibi çağlardık
operalar gibi gürlerdik gürül gürül
isyan ederdik hoyratlarla, deyişlerle, nefeslerle
gül atanımız da olurdu, yas tutanımız da
sinsi sinsi vuranımız d pusularda
diz çökmedik; fermanlara, fetvalara 
evelallah, eyvallah 

salkım saçak dökülse de sözlerimiz 
sinesi yaralı meydanlara 
sulardı toprakları gözlerimiz
harmanı harman eylerdik
yolumuzu yol, yoldaşımızı yoldaş
ekmeğimizi her dem helâl eylerdik
evelallah, eyvallah

haydi avşaroğlu adsız ozan
haydi yağız süleyman; 
haydi bir daha, haydi bin daha
evelallah, eyvallah

İstanbul, 20 Kasım 2025