alıştım gurbete yârim
alıştım hesrete yârim
bırakma möhlete yârim
haksız değildir şu gönlüm 

gurbet meni neçe yordu
yâr hesretiyle yoğurdu
meni başından savurdu
öksüz değildir şu gönlüm 

men sılama dönemedim
eşi dostu göremedim
kimselere soramadım 
suşsuz değildir şu gönlüm

yollar yokuş çıkamadım
men bu yükü çekemedim 
muammayı yıkamadım
sessiz değildir şu gönlüm

bir karac'oğlan misali
düştüm dillere emsali
mübarek aşkın timsali
eşsiz değildir şu gönlüm

men içimden söylenirem 
bir tek yalan söylemirem 
gece gündüz dertlenirem
dilsiz değildir şu gönlüm

yaralı yaralı gezdim
her bir derdi tek tek yazdım
geleceği dünden sezdim 
ıssız değildir şu gönlüm 

mene ahraz demeyesin
rezil rüsva etmeyesin 
bir başkayı seçmeyesin
ADSIZ değildir şu gönlüm