Ve sonunda beklenen haber geldi: Emekli maaşlarına %15,75 zam yapıldı! Ülkenin dört bir yanında "refah payı" konuşuluyor. Neymiş, emekliler artık daha rahat edecekmiş. Çünkü bu büyük zam sayesinde artık mutfak masraflarını azaltmak için mucizeler yaratabilecek, artan kiralar karşısında "daha küçük bir odada daha büyük mutluluklar" yaşayabilecekler.

Markete girdiğinizde bir kilo domates alamazsanız, moralinizi bozmayın; tane hesabına geçtiniz demektir. Salatalığı kiloyla almak da zaten abartılı bir lükstü, artık bir adet salatalık alarak tasarruf şampiyonu olabilirsiniz! Ekmek fiyatları mı? Yarım ekmekle de doymayı öğrenmeliyiz. Refah payı dediğimiz şey, tam da bu yaratıcı çözümlerle geliyor.

Öte yandan, kira zamları %60 olmuş, elektrik ve doğal gaz faturaları uçmuş, açlık sınırı maaşların fersah fersah üzerine çıkmış… Ama olsun, biz bu zammı alkışlamakla yetinelim. Çünkü bu düzenin adalet anlayışı tam da bu: Daha azla yetinmek, daha azla yaşamak, hatta daha azla hayatta kalmaya çalışmak.

Tabii ki bu masalın sonunda emekliye huzur, rahatlık ya da insanca yaşam düşmüyor. Yıllarca çalışıp, emek verip ülkeye katkı sunan insanlar, kuruşlarla geçinmeye mahkûm ediliyor. Ama kimse unutmasın, bu düzen kuruşlarla geçim değil, adaletle yaşamayı hak eden insanların isyanıyla değişecek. Çünkü biz bu masalı daha fazla dinlemek istemiyoruz. İnsanca yaşam, masallarda değil, gerçek hayatta mümkün olmalı!