SENSİZLİĞİ DİLEMEDİM

Süleyman Yağız

hâyâlden geliyor sesin
sanki, yetmiyor nefesin
bir baktım, kayıp da gittin
sevdiğim sen ne hâldesin

bilemedim, bilemedim
yoksun, sana gelemedim
sensizliği dilemedim
sevdiğim sen ne hâldesin

sorup dururum dağlara
akıp da giden çaylara
döner misin buralara
sevdiğim sen ne hâldesin 

her yanım yara beredir
dertliyi derdi söyledir
bu devran daim böyledir
sevdiğim sen ne hâldesin

harap oldu yollarımız
boşa geçti yıllarımız
kırıldı el, kollarımız
sevdiğim sen hâldesin

bilirsin, ADSIZ biriyim
ezelden beri böyleyim
dünyayı sensiz neyleyim
sevdiğim sen ne hâldesin