İNAN BANA İMANIM!

Süleyman Yağız

ateşe düştü canım
alev alev yananım
inan bana imanım 
dargınım yâr dargınım 

günler kara geçmiyor
gönlüm yara geçmiyor
gözüm ırak seçmiyor
kırgınım yâr kırgınım 

dünyanın nedir derdi
yükünü bana verdi
sanki murada erdi
yorgunum yâr yorgunum

tabibim "acı"m bilmez
akan yaşımı silmez
hiçbir sargısı sarmaz 
vurgunum yâr vurgunum 

ADSIZ'ım tadım yoktur
hileye karnım toktur
başımda belâ çoktur
durgunum yâr durgunum