alıştım gurbete yârim
alıştım hesrete yârim
bırakma möhlete yârim
haksız değildir şu gönlüm
gurbet meni neçe yordu
yâr hesretiyle yoğurdu
meni başından savurdu
öksüz değildir şu gönlüm
men sılama dönemedim
eşi dostu göremedim
kimselere soramadım
suşsuz değildir şu gönlüm
yollar yokuş çıkamadım
men bu yükü çekemedim
muammayı yıkamadım
sessiz değildir şu gönlüm
bir karac'oğlan misali
düştüm dillere emsali
mübarek aşkın timsali
eşsiz değildir şu gönlüm
men içimden söylenirem
bir tek yalan söylemirem
gece gündüz dertlenirem
dilsiz değildir şu gönlüm
yaralı yaralı gezdim
her bir derdi tek tek yazdım
geleceği dünden sezdim
ıssız değildir şu gönlüm
mene ahraz demeyesin
rezil rüsva etmeyesin
bir başkayı seçmeyesin
ADSIZ değildir şu gönlüm