İşte Abdurrahman Dilipak’ın “Suali mukadderler ve Olimpiyad gerçeği” başlıklı yazısının ilgili bölümü;
Siyasette en çok sorulan-sorulacak olan konular şunlar: Rüşvet, torpil, iltimas, haksız kazanç, adalet. Aslında bunların hepsinin kökeninde Ehliyet, Emanet ve Adalet var! Devlet, siyaset bu sacayağı üzerinde durur. Bunlardan biri kırılırsa vay o halkın da, yöneticilerinin de başına geleceklere. Bu konuda devlet şeffaf olmak zorundadır. Yoksa gerçeğin yerini söylenti alır. Söylenti şüyuu bulursa, hadise şüyuu vukuundan beter hale gelir. Söylenti kargaşanın ikiz kardeşidir.
Siyaset vekalet müessesesidir. İstişare ve şûra esastır. Kendini mutlak konumda gördüğü an, kutsadığı an İlahlık ve Rablik iddiasında bulunmuş olur. Hesap veremeyen siyaset hesap da soramaz. Bu hep iktidardan sorulur ama, bu işin iktidarı muhalefeti yoktur. Yerel yönetimi yoktur. Bu ahlaksız STK şemsiyesi altındaki Vakıf, Dernek, Oda, Sendika, Kooperatif her yere uzanır. Şirketler de öyle. Bu hastalık sirayet eder, yani bulaşır. Toplum zaman içinde farklı dini, mezhebi, etnik, ideolojik, politik, felsefi ve vijdani kanaat farklılıklarına sahip kesimlerine kadar, bir yandan birbiri ile savaşırken, öte yandan benzeşirler.