Ağlamayı bilenler biliriz ki,

O an akla gelen en özlem duyulandır.

Büyükler dile getirmeyi beceremeyiz.

Ama çocuklar cesurdur,

hem ağlamayı bilirler

hem de dillendirmeyi…

Videosunu paylaştı annesi…

Boncuk gözlerinde yaş, dilinde ülkesi.

“Türkiye’ye gideceğim, bütün kapıları kilitleyeceğim”

Silahlar doğrultulmuştu yüzüne,

ellerini havaya kaldırmıştı…

Annesi ve babasından dinledik yaşadıklarını.

Çağlayan koridorlarında

Gezi onurumuzdur, dediğimiz o günlerden biri idi.

Silivri’ye yolcu ediyorduk cesur yüreklilerimizi.

Babası sarılmasına istedi,

gülerek boynuna atladı olanlardan habersiz…

Doğum günüydü geçtiğimiz günlerde, babasız kutladı.

Video düştü sosyal medyaya.

Adı ne, nerede yaşar, kaç yaşındadır bilinmez.

Sesinden anladık ki, 6-7 yaşlarında daha.

Buruktu sesi, erkenden büyümeye direniyordu sanki.

“Açma alamadım, pahalıydı, simit alabildim” diyordu.

Doğum günleri onsuz kutlanıyor.

Annesi her gün, gün sayıyor.

Hatırlatıyor, aydınlatılmayan o kazayı.

Ve adalet bekliyor

Her zaman, aramızda olacak 9 yaşındaki o yakışıklı,

ailesi, ülkemiz…

Öylesine uzun ki listemiz

Canı yanan, babasız, annesiz bırakılan çocukların listesi,

hem de Devlet eli ile.

Yazdıkça yazasım geliyor

ama yazıyı da bir yerde bitirmek gerekiyor.

Mustafa Kemal Atatürk 23 Nisan’ı dünya çocuklarına armağan ederken, Türkiye Cumhuriyeti çocuklarının, günün birinde kendi Devletleri tarafından ağlatılacakları, aklının ucundan geçmemiştir.

Devlet, 2023’te kurucu ayarlarına dönüp, şu zalim baba rolünden çıkıp, yurttaşlarının varlığı için ve çocukların geleceği için var olduğunu hatırlamalı.

Başka yol yok. Böyle olacak.

Ya olacak ya olacak!