10 Kasım günü 4 farklı paylaşım dikkatimi çekti ve bana çok umut verdi.

Ama hiç şüphesiz en hoşuma gideni Hürriyet gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Ahmet Hakan’ın yazdıkları oldu.

Okumayanlar için o yazıyı aynen aktarıyorum:

Yazının başlığı şöyle:

“ATATÜRK’E MİNNET VE SAYGIYLA”

Diyor ki Ahmet Hakan;

“Kendi dünyamda Atatürk tartışmasını bitirmiş olmanın derin bir huzuru içindeyim.

Benim için Atatürk...

(*) Bu ülkenin kurtuluş savaşının önderidir.

(*) Bu Cumhuriyet’in kurucu lideridir.

(*) Bu devletin temelinin sağlam biçimde atılmasının mimarıdır.

(*) Yüzyıl sonra Türkiye, bölgesindeki diğer ülkelerden olumlu anlamda ayrışıyorsa... Bu Atatürk sayesindedir.

Atatürk’e karşı derin minnetimin ve saygımın temel nedeni budur.”

Ahmet Hakan

Biliyorum şunu soracaksınız: Samimi midir? Onu da söyleyeyim

Mahallemi tanıyorum.

Kendim de çok yaşadığım için bazılarının dudak bükerek “Samimi mi?” diye sorduğunun farkındayım.

Ahmet’i uzun yıllardır tanıyorum.

Bu konuda samimidir…

Öyle hisseder, öyle yaşar.

Bence Atatürk’ün hepimiz için önemini çok çarpıcı ve çok da yerinde ifadelerle çok iyi özetlemiş.

Evet benim için de Atatürk aynen budur.

İmam hatip mezunu bir TC vatandaşı bunu içselleştirmişse çok umut verici

İmam hatip mezunu bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı bu duyguyu içselleştirmişse.

Bu hepimiz için umut verici bir şeydir.

Tıpkı inanca saygıyı, başörtüsü gibi geçmişte aptalca tartıştığımız konulardaki özgürlükçü anlayışımızı içselleştirmek gibi…

Bakarsınız sıra adalet, yargı, insan hakları, kadına karşı şiddet, kişisel tercihlere saygıyı da toplumca içselleştirebilecek bir duygu beraberliğine de ulaşırız.

Benim için bu, “uygulanmayan” anayasa değişiklikleri yapmaktan, “uygulanmayacak yeni anayasalar” yapmaktan çok daha önemli bir şey bu.

Gazi Mustafa Kemal Atatürk

Asıl dikkatimi çeken “huzur veren” dördüncü madde

Ahmet Hakan’ın saydığı bu 4 maddeden sonuncusu bugünlerde çok daha fazla dikkatimi çekti.

Atatürk’ün, Ahmet Hakan’a “huzur” veren başarılarından biri şuymuş:

(*) “Yüzyıl sonra Türkiye’yi, bölgesindeki diğer ülkelerden olumlu anlamda ayrıştırmak…”

O zaman gelin 10 Kasım günü söylenen bu sözün, 12 Kasım günü ne anlama geldiğine bakalım ve şu sorunun cevabını arayalım:

Acaba Cumhuriyet'in 101’inci yılında Atatürk çizgisinden en çok saptığımız ilke bu değil mi?

Yani farklılaştığımız bölge ile yeniden “aynılaşmak…”

İlk 85 yılda farklılaştık, son 15 yılda aynılaştık

Doğrudur… Cumhuriyet'in ilk 85 yılında içinde bulunduğumuz bölgeden, yani Orta Doğu’dan farklılaştık.

Bunu bütün dünya da kabul etti.

İyi de son 15 yılda gırtlağımıza kadar farklılaştığımız o bölgenin içine gömülmedik ki?

Bu sorunun cevabı bugün, yani 12 Kasım 2024 günü çok daha fazla acil hale geldi.

Şimdi son bir hafta içinde önümüze kızgın bir alev topu gibi bırakılan çok acil iki sorunla karşı karşıyayız.

Bunları açık istihbarat kanallarından tek tek yazıyorum:

BİR; Trump’ın adamı Kennedy’nin geçen hafta söylediği bir söz

Trump’ın başkan seçilmesinden sonra ona destek veren Kennedy ailesinin üyesi Robert F. Kennedy Jr. beni en çok endişelendiren ihtimali açıkça dillendirdi.

Trump Amerikan askerini Suriye’den ve Orta Doğu’dan çekebilir.

Biliyorum, bütün zihinsel analiz kapasitesini antiemperyalizm teorilerine endekslemiş nostaljik solcular, milliyetçiler, ulusalcılar, İslamcılar için “çok sevinilecek”, alkışlanacak bir gelişme…

Onları bir kenara koyuyorum.

Çünkü o paradigmaya benim bir şey anlatmam mümkün değil.

Olaya serinkanlı bakabilen, yeni paradigmamalar kurabilen insanlara seslenmek istiyorum.

Amerikan askeri Suriye’den çekilirse şu ihtimâl de var

Amerikan askeri Suriye’den çekilirse ne olur?

Eminim Türkiye’de çok insan “İyi olur” cevabını verecektir.

Ben kendi tahminimi söyleyeyim…

Türkiye en geç iki hafta içinde kendini yıllarca sürecek bir Orta Doğu Savaşı içinde bulabilir.

Cumhurbaşkanı Erdoğan bunun ilk işaretini 10 Kasım günü verdi.

ABD çekilirse mahalle kimlere kalacak?

Bir kere ABD çekilirse Orta Doğu’daki yeni mutena semtimizde kimler kalacak bir bakalım.

Erdoğan, Hameney, Putin, Esad ve Netanyahu…

Mahallenin öteki sakinlerine de bakalım:

Suriye devletinin ordusu, Rus askerleri, İran’ın vesayet birlikleri, Kürtler, ÖSO’nun paralı askerleri, HTŞ, Türkmenler, yerli Araplar, muhtemelen WAGNER kalıntısı Ruslar, IŞİD’ciler, El Kaideciler ve tekrar oraya üşüşecek bin bir milletin bilumum Cihatçıları…

Muhtemelen Körfez hükümetlerinin vesayet elemanları ve sermayesi…

Ve muhtemelen oraya da yerleşmek için fırsat arayan Çin…

Oradaki bir savaş durumunda bütün Arap Birliği’nin ve bölge ülkelerinin karşımızda olacağını da unutmayalım.

Oradaki bir zaferi kalıcı hale getirmenin maliyeti çok yüksek olabilir.

Orası zaten Peşaver’e döndü, şimdi Peşaver panayırı olabilir

Bilelim ki Türk ordusu bunların hepsiyle uğraşmak zorunda bile kalabilir.

Suriye sınırımız bugün Pakistan ve Afganistan arasındaki Peşaver’den farksız bir halde…

Yarın ne hale gelebileceğini varın siz düşünün…

Trump bir de Amerika’yı eski izolasyonist politikalarına döndürürse…

Zayıf ve savaşamayacak hale gelmiş Avrupa’da ve dünyanın geri kalan bölgesinde Çin ve Rusya gibi iki devle baş başa kalan İslamcı, solcu, ulusalcı ve milliyetçilerin bunu hangi antiemperyalist teorilerle izah edebileceğini düşünmek dahi istemiyorum.

İKİ: Katar’dan çıkarılacak Hamas, Türkiye’ye mi yerleşecek?

Önümüzde çok acil ikinci bir sorun var.

Katar İsrail-Hamas görüşmelerinden çekildi.

Çünkü ne İsrail ne Hamas mantıklı bir anlaşmaya yanaşıyor.

Katar yetkilileri pazar günü şu açıklamayı yaptı:

“Hamas’ın Katar’daki yönetimi ayrılabilir…”

Bu Hamas’a açıkça “Ülkemizden ayrıl” demekti.

Türkiye, İhvan’ın dünyadaki son kalesi mi olabilir mi?

Hamas, İhvan yani Müslüman Kardeşler hareketinin dünyada ayakta kalabilen tek siyasi örgütü.

Artık onları alacak bir Arap veya Müslüman ülkesi yok.

O nedenle gözler Türkiye’ye döndü…

Hamas tekrar Türkiye’ye dönebilir mi?

Bu konu bir haftadır konuşuluyor.

Dışişleri Bakanı Hakan Fidan, öldürülen Hamas lideri İsmail Haniye'nin cenaze töreninde

Önde gelen haber kuruluşlarına Ankara’dan verilen tek cevap

Dünyanın önde gelen haber kuruluşları Ankara’ya ve Dışişleri Bakanlığı’na sordular.

Hepsine aynı cevap verildi.

Daha doğrusu cevap verilmedi.

Ben de dün biraz soruşturdum.

Ankara’da bütün kurumlar aynı durumda.

Siyaset suskun…

Bürokrasi sağır ve dilsiz.

Ankara’da sanki ‘inşallah kapımızı çalmazlar’ gibi bir hava sezinledim

Çünkü herkes Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ağzından çıkacak cümleye bakıyor.

Konuşmalarından aldığı hava şu:

Sanki “İnşallah kapımızı çalmazlar.”

Umutları da Katar…

“Katar’ın Hamas’ı ateşkese ikna için bu yola başvurduğunu, o nedenle Hamas’ın Türkiye’nin kapısını çalmayacağını” umut etmek istiyorlar gibi bir hava var Ankara’da…

Yanılıyor olma ihtimalim de var…

O zaman da aklıma şu soru geliyor:

Son zamanlarda Türkiye’den “Kuvay-ı Milliye” beratı alan Hamas kapıyı çalarsa ne olacak?

İhvan davası tutkusu ve belagat şehveti

Burası Orta Doğu…

Bu bölgede akıl değil, mantık hiç değil, milli menfaatler asla…

Bunların hiçbiri değil, solcuların anti emperyalizm idealleri, İslami kesimin Selahaddin Eyyubi hafızası ve İslami dava takıntıları, milliyetçilerin ideolojik hevesleri…

Ve bitip tükenmek bilmeyen bir belagat şehveti…

Tek karar verici odur, onlardır…

Umarım Ahmet Hakan’ın huzurunu bozacak bir şeyler yapmazlar

O nedenle, umarım ülkemizi bölgemizden farklılaştıran o ilkeden daha fazla sapılmaz ve Ahmet Hakan’ın “huzurunu bozacak” bir yola girilmez.

Çünkü o dördüncü ilke bizi 100 yıl boyunca Orta Doğu’da bir felaketten korudu…

Ama hepimiz çok iyi bilelim ki…

O lanetli bölgede bugün her zamankinden daha büyük bir tehlikenin eşiğindeyiz…

Hem de, Harrison Ford’un filmi sayesinde öğrendiğimiz o küresel terör kavramı ile  “Clear and Present Danger”

Yani “açık ve yakın tehlike…”