Kahramanmaraş'ta 6 Şubat günü saat 04:17'de Pazarcık ilçesinde 7,7, aynı gün saat 13.24'te Elbistan ilçesinde 7,6 büyüklüğünde deprem meydana gelmişti. Depremde toplam can kaybı sayısı 40 bini aşmıştı.

12 yaşındaki Çınar Kuloğlu, annesi, babası, ağabeyi ve kardeşiyle Ördekdede Mahallesi'nde yaşıyordu.

Enkaz yığınından başka bir şeyin kalmadığı köyde, Çınar da annesi, babası ve ağabeyini kaybetti. Çınar'ın ise birkaç saat içerisinde enkaz altından çıkmasına 5 yaşındaki köpeği Alex yardım etti.

Köpeğinin ceketinden tutmasıyla enkazdan çıkan Çınar, Alex'in artık kapılarının önünden hiç ayrılmadığını söyledi. Alex, köyün girişinde olan evin önünde yatarak enkaz başından bir an olsun ayrılmıyor.

Kurtulma anını anlattı

12 yaşındaki Çınar Kuloğlu, şunları söyledi: "Beni babam kaldırdı. Babamın üstünde beton vardı. Annem ile abim konuşmuyordu. Kolumda bir saat vardı, onun ışığıyla buldum yolu. İğne kadar delik buldum. Oradan kazdım kazdım, tek başıma çıktım. Babam çıkarken tek umudum sensin dedi. Arka taraftan kaçtım geldim. Amcamlara gittim onlar da enkazın altından çıktı. Arabanın içinde oturduk ettik. Abimi kurtaramadık. Çıkarken de bana köpeğim Alex yardım etti. Kolumdan tuttu. Ceketimden çekti. Birlikte çıktık. Alex ilk çıktığımda havlıyordu, yanımda direkt arka taraftaydı."

Çınar, şöyle devam etti: "Her geldiğimizde kapının önünde oluyor, ayrılmıyor. Babamın oraya gidiyor, yatıp bakıyor, oturuyor. Göndersek de gitmiyor. Küçüklüğünden beri bizle beraber. Bebekken almıştık, babam getirmişti. Hep benim yanımda, yardım eder. Gezer yanımdan ayrılmaz, birlikte büyümeye devam edeceğiz. Büyüyünce de kendimi evime alırım."

Kardeşini kaybeden ve 2 yeğenine bakacak olan Bülent Kuloğlu, depremi şu sözlerle özetledi: "Ben hayatımda hiç böyle bir şey görmedim. Girilecek ev, yaşanılacak, oturulacak bir yer kalmadı. Banyo yapamıyoruz, ilaç getirtemiyoruz. Benim 8 cenazem var. Kardeşlerim var, amcam var, yengem var, yeğenim var. Köyümün hepsi öldü zaten, konu komşu kalmadı, hepsi öldü. 36 kişi öldü. Söyleyecek sözler bulamıyoruz. Ben kendi yeğenimi araba krikosuyla enkaz altından kriko yardımıyla kurtardım. Büyük yeğenim vardı. Onun cesedini bile krikoyla aldım. Çınar'la küçük kardeşi bize emanet. Ben kimseye de vermem, onlar bana artık kardeşim yadigarları."